O książce: rok / Początkowo świat nie był podzielony. Ogromne przestrzenie. Czasem niewyobrażalne miejsca, które zachwycają oczy swoim przepychem. Czasem zamieszkałe, czasem nie. Każdy z narodów żyjących na tym świecie, zwanym „Królestwem równych”, zajmował swoją niszę i pokornie w niej żył. Oczywiście nie zawsze tak było, ale tak było. Anioły, ciemne i jasne, szybowały po niebie i zakładały swoje miasta w pobliżu niskich gór w bardziej południowych regionach, chociaż można je było spotkać także na północy. Także serafini, nefilim, walkirie – nieba starczyło dla wszystkich. Na ziemi żyły ludy berserkerów i demonów. W głębinach wód życie też kwitło pełną parą, chociaż nie bardzo lubiła tego okazywać, częściej przebywając w głębinach i prawie nigdy nie wychodząc na ląd. I nikt z nikim nie walczył. Ten porządek stał się taki nie bez obecnych Strażników świata – trzech anielskich braci: Semangelofa, Senoi i Sansenoi. Są w tej pozycji od dłuższego czasu. Dokładnie od chwili, gdy uwolnili go ich poprzednicy, ucząc wszystko, co sami wiedzieli, ówczesnym młodym aniołom. Widocznie tak działa ten świat, że aniołowie nigdy nie rodzą więcej niż dwójki dzieci. Nigdy! Jedynymi wyjątkami są przyszli Strażnicy. Zawsze jest ich trzech i zawsze są braćmi. Ich los jest przesądzony już od pierwszego krzyku, od pierwszego trzepotania ich jeszcze maleńkich skrzydełek. Strażnicy lecą do nich dokładnie w dniu, w którym ich matka ponownie rodzi – takie jest Prawo. I wtedy nadszedł dzień, w którym narodziły się na nowo trojaczki.